Column ANWBAuto nr. 1

Twee maanden geleden ben ik begonnen met het schrijven van columns voor het blad ANWBAuto. Elke maand schrijf ik voor dit blad en deze zal ook gepubliceerd worden op mijn eigen site. Hieronder de eerste column die ik geschreven heb:

Vrouwen die racen, het kán toch niet anders of dat moeten manwijven zijn? Nou…Ik rijd in de Seat Cupra Cup, een klasse waarin iedereen met dezelfde auto rijdt en het dus echt aankomt op stuurmanskunst van de coureur. Ik ben één van de vier dames – ja dames! – die meedoen aan het Nederlandse Kampioenschap. Manwijven zijn we geen van allen. Maar rijden kunnen we. Privé hebben we daar geen ‘vette bak’ voor nodig of dikke verhalen aan de bar.

Sta ik laatst in de kroeg, vraagt een man aan mij: ‘Wat doe jij in het dagelijkse leven?’ Ik: ‘Ik werk voor de koninklijke landmacht. Ik promoot de landmacht op evenementen en beurzen.’ Hij: ‘Met welke middelen promoot je de landmacht dan?’. Dus begin ik heel enthousiast te vertellen dat ik race en vorig jaar kampioen ben geworden. Hij: ‘Dan had je zeker alleen maar vrouwen als tegenstanders?’ Dus ik hem nog enthousiaster vertellen dat ik kampioen ben geworden van mannen. Van alleen maar mannen. En dat vrouwen dus ‘hun mannetje staan’ achter het stuur van een snelle auto. Hij: ‘Oké, Oké, er zijn uitzonderingen en daar ben jij er één van. Er zijn wel degelijk vrouwen die niet kunnen rijden en honderd keer moeten insteken om te parkeren.’ Ik houd niet van die uitslovers in de kroeg die hun zelfoverschatting wat betreft rijden louter ontlenen aan het feit dat ze een dikke BMW of Mercedes onder hun kont hebben. Echt hard rijden kunnen ze niet. Op rechte stukken durven ze wel, maar o wee als een bocht opdoemt. Angsthazen zijn het. Praatjesmakers, die zich in het bijzijn van vrienden opblazen tot onwerkelijke proporties, maar in feite is miezerigheid troef. Ik ruik mijn kans en daag hem uit. Ik: ‘Wedstrijdje doen?’ Hij blijft steken in vaag gemompel en druipt af… Voelt dat even goed!